در این روزهای نزدیک به زمان خلق حماسه پرشکوه توسط مردم ، حس و حال عجیبی دارم . مدتی است که به خاطر انتخابات و مسائل مربوط به آن مجبور به سفر به شهرهای مختلف کشورم شدم . چند مرتبه خواستم در مورد حواشی این حماسه بنویسم ، دستم به قلم نرفت که نرفت . از هر شهری که می گذشتم صد حرف و دردِدل برایم می ماند که واگویه کنم ولی شاید باید کمی صبر می کردم تا در شرایط مساعدتری به آن مسائل بپردازم تا بشود که نتیجه مورد نظر برایم محقق شود .
مسئله مهمی که در کشور ما وجود دارد و اتفاقاً در بین افرادی که ادعای ولایت مداری و حزب اللهی بودن دارند ( مانند خودم ) هم کم دیده نمی شود ، به شدت در این روزها دلم را می آزارد . شاید این دلخوری آنقدری نباشد که بتواند شیرینی حضور و شعور مردم را در کامم تلخ کند ولی هر چه که هست بدجور دلگیرم می کند . در تمام سالهای بعد از انقلاب شکوهمند اسلامی ایران ، همانطور که رهبر معظم انقلاب فرمودند ؛ شاهد تبدیل یک کشور عقب افتاده به یک کشور پیشرفته از جنبه های مختلف بودیم و در تمام این سالها پستی و بلندی های زیادی را مردم و نظام پشت سر گذاشتند و رنج های زیادی را برای به دست آوردن این آرامش متحمل شدند .
حالا مسئله جالب اینجاست که تمامی همان مدیران گذشته و مسئولین سالهای قبل که الان در لباس نامزد ریاست جمهوری در حال محک زدن خود هستند انگار آیینه وسط و بغل ندارند !!! اینکه به راحتی هر چه تمام تر اینهمه خدمات پرافتخار در زمینه سازندگی و احیای دوباره ایران اسلامی را نادیده بگیریم و فقط با زبان شکوه سخن را آغاز و پایان دهیم ، به نظر شما رعایت تمام و کمال انصاف است ؟! هیچ کسی نمی گوید در این کشور کاستی و کمبود وجود ندارد . آشکارترین نمود این ضعف ها که این روزها به شدت هم در ذوق می زند ، مباحث مربوط به معیشت و وضعیت اقتصادی مردم است . فکر نمی کنم کسی مخالف این حرف باشد که این وضعیت و چشم به دست دولت داشتن برای یک خرجی بخور و نمیر ( البته فقط برای همانهایی که از اول انقلاب به نام مستضعفین شناخته می شدند ) اصلاً در شأن مردم مقاوم و آزاده ایران اسلامی نیست ولی این کاستی ها و کمبودها دلیل نمی شود که سالهای سال خدمت و دست یابی به عالی ترین پله های پیشرفت ، به همین راحتی و سادگی نادیده گرفته شود . من به روستاهای زیادی در کشور سفر کردم . روستاهای دورافتاده که حتی ماشین هم به آنها نمی رسد ولی برق و تلفن دارند . روستاهای دورافتاده ای که اگر بدانید و ببینید هم آب دارند ، هم برق و هم تلفن و هم گاز ، تعجب می کنید . اینها خدمت نیست ؟
انصاف این است که اگرهم قصد داریم با زبان تند انتقاد ، حرفهایمان را آغاز کنیم ، یادی و فقط یادی هم از روزهای آفتابی برافراشته شدن پرچم مقدس جمهوری اسلامی ایران بر قله های افتخار ، به میان بیاوریم . شاید برای برخی از آقایان ِ نامزد ریاست جمهوری رعایت این مسئله سخت باشد ولی همین که مردم بدانند که شما می دانید و نمی خواهید که بدانند ، کفایت می کند .
این مسئله صورت دیگری هم دارد و آن فقط نادیده گرفتن نیست . متاسفانه این روزها شاهد هستیم که علاوه بر نادیده گرفتن خدمات نیروهای مومن و متعهد به نظام ، دست به تخریب گسترده و آشکار علیه آنان می زنند . در این مورد خاص روی حرفهایم کمی به سمت نامزدهای محترم است و بیشتر ناراحتی ام از مردمی ست که خودشان خوب روزهای خدمت رسانی بی آلایش و بی پرده غیور مردان ِ متعهد به نظام و اسلام را به یاد دارند ولی این بار کمی از نامزدها در به فراموشی سپردن شان سبقت گرفته اند . البته سبقت مردم در فراموشی است ولی حرکت آقایان مدعی ریاست جمهوری در مسیر تخریب است .
خیلی علاقه ندارم که در نوشته ام اسمی از شخصی بیاورم ولی باید عرض کنم که اصلاً این صحبت ها به طرف داری و جانب داری از شخص خاصی نیست و نمی شود و نباید برداشتی غیر از ارائه دل نگرانی کلی در خصوص وفادارن به نظام شود .
در بین نامزدهای ریاست جمهوری خوشبختانه فرصت مساوی و کافی در اختیار همه قرار گرفته است تا به راحتی و بدون دغدغه به ارائه برنامه های خود در سطح وسیعی بپردازند . ولی مشکل نه این است و نه بی انصافی نامزدها . مشکل ما هستیم که بدون هیچ پشتوانه ای و در اولین برخورد با اولین حرف و سخنی که به گوش مان می رسد و یا می خوانیم ، تصمیم می گیریم در حد تیم ملی و رأیی صادر می کنیم در حد رأی دادگاه لاهه !!!
متاسفانه این چند روز ، مخصوصاً در محافل بچه حزب اللهی ها می بینم که به راحتی می نشینند و به سالها خدمت رسانی و از جان گذشتگی فرمانده سابق جنگ شان می خنند . شاید برای این می خندند که او یکی از اعضاء بدنش را از دست نداده و شاید هم برای این می خندند که فرمانده مقتدر جنگ شان فقط از راه دور و از تهران جنگ را هدایت کرده و یک روز هم مانند بقیه نامزدها در میدان نبرد نبوده وشاید هم برای این می خندند که چیز دیگری ندارند که به آن بخندند . نمی دانم در این مدارس و موسسات فرهنگی چه به این جوانان یاد می دهند ؟! نمی دانم این رسانه چه به این جوانان یاد می دهد ؟! نمی دانم اینهمه خون پاک عزیزترین هایمان را برای چه دادیم ؟! مگر غیر این بود که برای عزت همین جوانان بود ؟ البته متاسفانه مسئله ای که به شدت از آن رنج می بریم خط غلطی است که به اصطلاح لیدرهای فرهنگی به این جوانان می دهند چه در آموزش و پرورش و چه در رسانه .
برخی از این نهادهای هم که قربانشان بروم . یک روز آنقدر سنگ یک نامزد را به سینه می زنند که سینه شان زخم می شود ویک روز آنقدر سنگ به همان نامزد می زنند که ... الاه اکبر از این طرز تلقی ها ... !!!
آخر انصاف هم چیز خوبی است . کسی که سالهای جوانی عمر خود را در سطوح عالی دفاعی کشور در هشت سال دفاع مقدس ، بدون چشم داشت گذرانده ، متهم به فریب و سوء استفاده از آن روزها می شود !!! کسی که سالهای عمر خود را هم قدم با جوانان غیور این مرزو بوم در تفهیم و تبلیغ قدرت سیاسی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران طی نموده است ، امروز تبیدل شده به یک فرد نابلد در سیاست خارجی !!! اینجاست که مقایسه می شود بین استاد و شاگرد غیر مستقیم که حتی کلاس درس استاد را هم نصیب خود ننموده .
تاسف و صد تاسف از این کج فهمی ها و کاسه داغ تر از آش شدن ها . سرانجام این تصمیم ها و موضع گیری ها و جلوتر از رهبری رفتن ها می شود همان که نباید می شد ، مانند حادثه تلخ قم . آنجا که رهبر عزیز فرمودند که " اگر حزب اللهی هستید و این کارها را می کنید ، نکنید ... اینها به ضرر کشور است ... " . بر خلاف نظر و تاکید موکد رهبر انقلاب ، به راحتی آب خوردن بعد از هر اظهار نظری به فرد برچسب ضد انقلاب و ضد نظام و در سطح بالتر ضد اسلام می زنیم !!! خودمان دادگاه تشکیل می دهیم و خودمان راهم قاضی می کنیم و خودمان هم حکم می دهیم ، آنهم چه حکمی ... حکم خروج از نظام و اسلام !!!
جوانان عزیز ، بازهم تاکید می کنم ، تنها و تنها پشت سر ولی فقیه حرکت کنید و هر آنجا که ایشان صلاح دانستند حرکتی انجام شود ، شما گوش به فرمان باشید و هر آنجا هم که حکم به سکوت دادند ، سکوت کنید و اعتدال و رعایت ادب و انصاف را در تحلیل ها و تفسیرهایتان ، فراموش نکنید . اگر هم می خواهیم سالها مجاهدت نیروهای مومن و متعهد به نظام را فراموش کنیم ، اشکالی ندارد ، برویم دنبال نامزد خودمان ولی تخریب ، هرگز ... تمسخر ، هرگز ... این در شأن یک بچه حزب اللهی آگاه و معقتد به ولایت فقیه نیست .
